Terk edilmiş, titreyen bir köpek… Kimsenin bakmadığı, kimsenin duymadığı bir çığlıkla, soğuk suyun içinde hayatta kalmaya çalışıyordu. Yanından geçenler fark bile etmemişti. Ama ben, o gözlerde başka bir şey gördüm… Umut vardı. Korku vardı. “Lütfen bırakma” der gibi bakıyordu.

Bir an bile düşünmeden suya atladım. Kollarıma aldığımda hâlâ titriyordu, ama artık yalnız değildi. Sadece bedenini değil, kalbini de kurtarmamız gerekiyordu. Kuruladık, ısıttık, doyurduk… Belki de hayatında ilk kez sevgi gördü. Şimdi mi? Artık suyun kenarındaki terk edilmiş bir köpek değil; sıcak bir evin, sevgiyle dolu bir ailenin neşeli üyesi.