Bir restoran önünde yemek yerken, dükkan sahibinin savunmasız bir sokak köpeğini kovalamaya çalıştığı ana şahit oldum. Zaten gitmek isteyen ama korkudan yere çöken bu küçük canlının gözlerindeki çaresizlik tarif edilemezdi. O an, onun yalnızca bir tehdit değil; sevgiye, şefkate ve korunmaya muhtaç bir canlı olduğunu hissettim.

Köpeğin korku dolu bakışları bana bir şey anlatıyordu: Uzun süredir dokunulmayı, sevilmeyi ve güven içinde yaşamayı unutmuştu. Hemen veterinere götürdüm ve muayenesi yapıldı. İlk günden itibaren toparlanmaya başlayan bu minik dost, kısa sürede hem fiziksel hem de ruhsal olarak büyük bir gelişim gösterdi.

Artık adı Lume. Kendine bir yuva buldu, sevildi, beslendi ve her geçen gün daha mutlu bir hale geldi. Diğer köpeklerle oynamayı seven, enerjik ve sevecen bir dost oldu. Lume bugün evimizin neşesi, ailemizin en tatlı üyesi. Onun hayata tutunuşu, sevginin iyileştirici gücünü bir kez daha göstermiş oldu.